Lieve Nadine, Als de woorden "moedeloosheid, rusteloosheid en wanhoop" de lading zouden kunnen dekken van hoe ik mij voelde toen ik bij jou kwam aankloppen, dan zou dat al 'iets' zijn. Toen ik jouw website las wist ik dat ik bij jou moest zijn. Vanuit mijn misbruikverleden hebben veel therapeuten mij "als een verloren zaak" beschouwd en dat dan ook nog zo uitgesproken, wat zeer pijnlijk en demotiverend was. Als er dan iemand op mijn Pad komt zoals jij, is dat een zegen. Ik heb mij altijd voorgenomen dat -hoe moeilijk ook- ik tenminste aan één iemand mijn verhaal zou vertellen. Ik wil gewoon dat iemand weet wat mij is aangedaan, dat iemand mij hoort... Maar laat dat nu net zo moeilijk zijn 'praten'. Het bezorgt mij angst en ik schaam me... en tegelijk voel ik juist die enorme behoefte om erover te kunnen praten. Het doet zo'n deugd om mijn hart te kunnen luchten en nog meer dat er aandacht is voor mij. Beste Nadine, wij, die zwaar gekwetst werden hebben mensen als jou heel hard nodig. Mensen die langs ons staan, ons niet veroordelen, beoordelen, stigmatiseren met etiketten, ons als hopeloos bestempelen... Ik ben blij dat jij een jaar geleden op mijn Pad kwam. Ook al is er nog pijn en verdriet en is het soms lastig, je luistert naar mij en bemoedigt mij met zoveel geduld. Je leert mij een wereld kennen die totaal verschilt van degene die ik ken. Je biedt mij een plek waar ik mij veilig voel en in mijn kleinheid, gekwetstheid mag zijn wie ik ben... Je bent als een soort moeder, thuis voor mij... Ik ben blij dat jij er bent en ik weet dat jij mij geen pijn of kwaad zal doen. Ik ben jou in korte tijd heel erg gaan vertrouwen en dat heb ik zelden bij iemand. Soms denk ik 'zo zal het zijn als je een fijne thuis hebt'... Ik kan jou niet zeggen hoeveel dat voor mij betekent. Ik heb het voorbije jaar, zoveel ten goede weten veranderen bij mezelf, jij gaf me niet op en bleef/blijft mij terzijde, wat het ook mogen zijn ik kan het jou zeggen, schrijven... zonder dat je oordeelt of mij veroordeelt. Jij geeft me kracht en moed op mijn weg, zet de wegwijzers uit. Jouw openheid, opent ook mij. Jij brengt mij terug bij mezelf, mijn lichaam, mijn hart. ‘Dit zal liefde zijn'... helaas heb ik dit nooit eerder gevoeld en ervaren. Iedere avond bid ik tot God, ik haal daar veel kracht uit... ik draag jou in mijn gebed als een "grootse, prachtige, wijze, liefdevolle, gedreven... vrouw" die met de oren, de ogen en de handen van God werkt, en die eigenlijk geen verantwoording hoeft af te leggen. Ik ben vol vertrouwen dat wat jij verder zal ondernemen in de wereld, geapprecieerd en gewaardeerd zal worden, en door velen -in het bijzonder misbruikte mensen- die bij jou (nog) zullen aankloppen... als een zegen zal ervaren worden. Ik heb veel respect voor wie je bent en wat je doet Nadine, echt! Zo waardevol. Ik kon mij geen mooier geschenk bedenken. Jij bent een goed, lief mens, ik hoop dat lotgenoten mijn verhaal lezen en de weg naar jou mogen vinden. Ik draag jou zo’n warm hart toe! Een warme groet van Maaike.

Lieve Nadine,

Als de woorden “moedeloosheid, rusteloosheid en wanhoop” de lading zouden kunnen dekken van hoe ik mij voelde toen ik bij jou kwam aankloppen, dan zou dat al ‘iets’ zijn. Toen ik jouw website las wist ik dat ik bij jou moest zijn. Vanuit mijn misbruikverleden hebben veel therapeuten mij “als een verloren zaak” beschouwd en dat dan ook nog zo uitgesproken, wat zeer pijnlijk en demotiverend was. Als er dan iemand op mijn Pad komt zoals jij, is dat een zegen. Ik heb mij altijd voorgenomen dat -hoe moeilijk ook- ik tenminste aan één iemand mijn verhaal zou vertellen. Ik wil gewoon dat iemand weet wat mij is aangedaan, dat iemand mij hoort… Maar laat dat nu net zo moeilijk zijn ‘praten’. Het bezorgt mij angst en ik schaam me… en tegelijk voel ik juist die enorme behoefte om erover te kunnen praten.

Het doet zo’n deugd om mijn hart te kunnen luchten en nog meer dat er aandacht is voor mij. Beste Nadine, wij, die zwaar gekwetst werden hebben mensen als jou heel hard nodig. Mensen die langs ons staan, ons niet veroordelen, beoordelen, stigmatiseren met etiketten, ons als hopeloos bestempelen… Ik ben blij dat jij een jaar geleden op mijn Pad kwam. Ook al is er nog pijn en verdriet en is het soms lastig, je luistert naar mij en bemoedigt mij met zoveel geduld. Je leert mij een wereld kennen die totaal verschilt van degene die ik ken. Je biedt mij een plek waar ik mij veilig voel en in mijn kleinheid, gekwetstheid mag zijn wie ik ben… Je bent als een soort moeder, thuis voor mij… Ik ben blij dat jij er bent en ik weet dat jij mij geen pijn of kwaad zal doen. Ik ben jou in korte tijd heel erg gaan vertrouwen en dat heb ik zelden bij iemand. Soms denk ik ‘zo zal het zijn als je een fijne thuis hebt’… Ik kan jou niet zeggen hoeveel dat voor mij betekent.

Ik heb het voorbije jaar, zoveel ten goede weten veranderen bij mezelf, jij gaf me niet op en bleef/blijft mij terzijde, wat het ook mogen zijn ik kan het jou zeggen, schrijven… zonder dat je oordeelt of mij veroordeelt. Jij geeft me kracht en moed op mijn weg, zet de wegwijzers uit. Jouw openheid, opent ook mij. Jij brengt mij terug bij mezelf, mijn lichaam, mijn hart. ‘Dit zal liefde zijn’… helaas heb ik dit nooit eerder gevoeld en ervaren. Iedere avond bid ik tot God, ik haal daar veel kracht uit… ik draag jou in mijn gebed als een “grootse, prachtige, wijze, liefdevolle, gedreven… vrouw” die met de oren, de ogen en de handen van God werkt, en die eigenlijk geen verantwoording hoeft af te leggen. Ik ben vol vertrouwen dat wat jij verder zal ondernemen in de wereld, geapprecieerd en gewaardeerd zal worden, en door velen -in het bijzonder misbruikte mensen- die bij jou (nog) zullen aankloppen… als een zegen zal ervaren worden. Ik heb veel respect voor wie je bent en wat je doet Nadine, echt! Zo waardevol. Ik kon mij geen mooier geschenk bedenken. Jij bent een goed, lief mens, ik hoop dat lotgenoten mijn verhaal lezen en de weg naar jou mogen vinden. Ik draag jou zo’n warm hart toe!

Een warme groet van Maaike.